เคหาสน์ที่ไม่เคยว่าง

 

ยารักษาใจ 

ตอน  เคหาสน์ที่ไม่เคยว่าง

By อาเครญา

 

นิทานเรื่องนี้เกิดขึ้นบนเกาะบริติช ในคฤหาสน์อันใหญ่โตมโหฬาร 
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เล่ากันว่า เจ้าของบ้านเป็นบุคคลที่น่าเคารพยกย่อง
เขามีลูกไว้สืบสกุลทั้งสิ้น 3 คน ผู้เป็นบิดาได้ส่งเสียให้ลูกชายสองคนได้ร่ำเรียนให้สูงที่สุด
และทะนุถนอมลูกสาวคนเล็กไว้พูดคุยหยอกเย้า หาครูมาสอนเพียงการร้องเพลงและเล่นดนตรีไปวันๆ
นานวันเข้าเจ้าของบ้านก็เริ่มแก่ชราลงและผจญกับโรคภัยจนใกล้ถึงวาระสุดท้ายของชีวิต

ชายชราคิดหาหนทางคัดเลือกเจ้าของคฤหาสน์คนต่อไปเอาไว้ในใจ
จากนั้นเขาเรียกลูกทั้งสามเข้ามาสั่งเสีย และถามลูกๆว่า แม้ว่าพ่อจะตายแล้ว
พวกเจ้าจะยังช่วยเติมเต็มคฤหาสน์แห่งนี้ต่อไปได้หรือไม่
ลูกชายคนแรกผู้สูงส่งด้วยการศึกษาตอบพ่อว่า “อย่ากังวลไปเลยครับ ผมจะใช้วิชาความรู้หาหนทางมาจนได้”
ลูกชายคนที่สองตอบเช่นเดียวกัน “อย่ากังวลไปเลยครับพ่อ ผมก็ทำได้เหมือนกัน”
ลูกสาวคนที่สามยิ้มละไม ก้มลงจุมพิตแก้มพ่อ “อย่ากังวลไปเลยค่ะพ่อ หนูจะดูแลพี่ๆทั้งสองเอง” 

เมื่อเจ้าของคฤหาสน์เสียชีวิตลง ทนายประจำตระกูลเปิดพินัยกรรม
เพื่อหาเจ้าของคฤหาสน์คนต่อไปก็พบว่า ผู้เป็นบิดามอบเงินให้แก่ลูกแต่ละคนเพียงคนละ 1 ปอนด์เท่านั้น
และตั้งข้อแม้ว่า หากใครสามารถนำเงิน 1 ปอนด์นี้ไปซื้อสิ่งที่สามารถเติมเต็มทุกห้องในคฤหาสน์กว่าร้อยเอเคอร์นี้ได้
ก็จะได้กลายเป็นเจ้าของที่แท้จริงของคฤหาสน์คนต่อไป

บุตรชายผู้พี่นำเงิน 1 ปอนด์นั้นไปซื้อขนนกได้หลายกระสอบ 
เขาใช้เครื่องบินประจำตระกูลโปรยมันลงมาจากท้องฟ้าผ่านช่องระบายอากาศเพื่อให้ขนนกกระจายไปทุกห้อง
น่าเสียดายที่ขนนกปกคลุมได้แค่ 6 ใน 10 ของพื้นที่คฤหาสน์ 
คนรับใช้ใช้เวลาอีกหลายสิบวันกว่าจะเก็บขนนกทุกชิ้นออกไปได้หมด

บุตรชายคนรองนำเงิน 1 ปอนด์ไปซื้อเทียนไขเล่มเล็กๆเท่ากับจำนวนห้อง 
แล้วจุดไฟให้มีแสงสว่างกระจายได้เต็มคฤหาสน์
น่าเสียดายที่แสงสว่างนั้นไปไม่ถึงห้องใต้หลังคาและใต้ดินที่เก็บไวน์ชั้นหนึ่งเอาไว้

ทนายผู้เปิดพินัยกรรมหันไปมองลูกสาวคนสุดท้ายที่ยังนั่งฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีอยู่
หลายวันที่ปล่อยให้พี่ชายคิดวางแผนและพยายามทำตามคำสั่งของพ่อให้สำเร็จ
น้องสาวคนเล็กมอบเงิน 1 ปอนด์ให้แก่สาวใช้อย่างไม่ตรึกตรองใดๆ
“ฉันจำเป็นต้องมีเงินให้ซูซานไปซื้อน้ำผึ้งผสมมะนาวให้ทุกวันนี่นา”

ระหว่างพักฟังคำตัดสิน ทนายประจำตระกูลเข้าไปนั่งในห้องโถงและเริ่มได้ยินเสียงเพลง
ที่ดังกังวานไปทั่วทุกแห่งในคฤหาสน์ น้องสาวคนเล็กกำลังร้องเพลง!
เขารอให้เธอร้องจบแล้วตรงเข้าไปถามว่าเธอเพิ่งทำอะไรเสร็จไปหมาดๆ
“ฉันก็ทำของฉันอยู่ทุกวันนะ” เด็กสาวตอบด้วยน้ำเสียงร่าเริง
“ฉันเติมสิ่งพิเศษให้ปราสาทนี้ทั้งสิ้น 3 อย่างด้วยกัน หนึ่งคือเสียงเพลงของฉัน
สองคือความร่าเริงของทุกคนในคฤหาสน์ที่ขาดหายไปตั้งแต่พ่อตาย
และสาม ความคิดถึงที่ฉันมีให้พ่อ เสมือนว่าพ่อยังอยู่กับฉันเสมอ”

ทุกคนที่มาฟังคำตัดสินมิพักต้องสงสัยในคุณสมบัติของเจ้าของคฤหาสน์คนต่อไป
น้องสาวคนเล็กได้ทำตามคำมั่นที่ให้กับบิดาไว้

เธอดูแลพี่ชายทั้งสองคนจนถึงวาระสุดท้ายของพวกเขาทั้งหมด.

+ + + +

Thanks for
http://www.uexpress.com

Publish on
Pharmatime Nov, 2008