ท่านละขันธ์เมื่อวันลอยกระทงที่มีพระจันทร์ทรงกรด
18.45 น. วันพุธที่ 12 พ.ย. 51
เกร็ดประวัติเล็กๆน้อยๆของหลวงตา
:: สัจจะอธิษฐาน ::
หลวงตาได้อธิษฐานเอาไว้ว่า หากเรามีบารมี ก็ขอให้ญาติโยม
ที่ได้เคยมีกรรม เคยกระทำความดีงามไว้ร่วมกันมาได้มาพบปะพร้อมหน้ากัน
ครั้งหนึ่งเมื่อมีคณะญาติโยมที่มางานบวชพระเข้าไปกราบหลวงตา
องค์ท่านให้การต้อนรับอย่างเมตตา พร้อมกับอนุโมทนาด้วยความยินดี
ด้วยว่าการพบกันครั้งนี้ ไม่ใช่เพราะการสั่งสมบารมีมาเพียงไม่กี่ชาติ
แต่เป็นเพราะการสร้างสมกันมาหลายต่อหลายชาติแล้ว
หลวงตามีความยินดีเป็นอย่างยิ่ง หลวงตามีเมตตาอนุโมทนาเช่นนี้ราว 3-4 ครั้ง
(วิลาศินี, 29 เม.ย. 49)
:: เพราะกรรม ::
หลวงตาเล่าว่ามีอยู่ช่วงหนึ่งปวดศีรษะมาก ปวดอย่างทรมานจนต้องเข้าผ่าตัด
หลวงตาได้คิดทบทวนอยู่นานจึงได้ทราบว่าเป็นเพราะกรรมที่ใช้หน้าไม้ยิงหัวนก
ให้ตกลงมาถึงแก่ความตาย เมื่อทราบว่าเป็นเพราะกรรมที่เคยก่อไว้
หลวงตาจึงยอมรับแต่โดยดี หลังจากการผ่าตัดอาการค่อยทุเลาขึ้น
แต่ยังเหลือรอยแผลเป็นให้เห็นจนทุกวันนี้
(วิลาศินี, 29 เม.ย. 49)
:: ชีวิตยามฆราวาส ::
เมื่อบวชแล้วสึกออกมาตอนอายุ 20 ปี หลวงตาไม่พึงใจในชีวิตฆราวาส
ที่ต้องทำมาหากินและเบียดเบียนสัตว์อื่น วันไหนจับสัตว์ได้มาก
ก็นึกในใจว่าวันนี้ทำบาปมาก จับสัตว์ได้น้อย ท่านก็จะดีใจว่าวันนี้ทำบาปน้อย
ครั้นพอภรรยาเสียชีวิตไปเมื่อหลวงตาอายุได้ 60 หลวงตาก็นำลูกชาย
ไปฝากไว้กับหลวงปู่ดูลย์ เมื่อได้กราบหลวงปู่ดูลย์
หลวงตาผนึกก็ตัดสินใจที่จะบวชอีกครั้ง
“อาตมาบวชอีกครั้ง ก็ตั้งใจไว้แล้วว่า เป็นการบวชครั้งสุดท้าย จะไม่สึกอีก”
(วิลาศินี, 29 เม.ย. 49)
:: หลวงตาไม่ส่งจิตออกนอก ::
ครูบารูปหนึ่งไปเป็นผ้าขาวอยู่ในวัดเป็นเวลา ๑ เดือนก่อนบวช
ช่วงเวลาใกล้ๆบวชได้มีโอกาสนวดและถวายการสรงน้ำหลวงตาอย่างสม่ำเสมอ
อีกสิ่งหนึ่งที่สังเกตได้คือหลวงตาท่านไม่ส่งจิตออกนอก มีสติอยู่กับจิตตลอดเวลา
ครั้นเมื่อผ้าขาวได้บวชเป็นพระและตามหลวงตาไปในงานบุญตามวัดป่า
สบโอกาสเห็นว่าหลวงตาเมื่อยและอ่อนเพลียจึงเข้าไปนวดให้ตามความเคยชิน
หลวงตาหันมาถามว่า “พระวัดไหนหรือ” …
แม้จะไม่ถูกจำได้ แต่ก็เลื่อมใสในความไม่ส่งจิตออกนอกของหลวงตา
ทำเอาครูบารูปนั้นชื่นชมและเคารพรักหลวงตาเพิ่มขึ้นอีกไม่มีประมาณ 
(วิลาศินี, 5 พ.ค. 49)
:: จิตของหลวงตา ::
หลังจากหลวงปู่สุวัจน์ สุวโจ กลับจากอเมริกา
มาจำพรรษาอยู่ที่วัดป่าเขาน้อย จ.บุรีรัมย์
เกือบทุกครั้งที่มีงานที่วัด หลวงปู่มักจะนิมนต์หลวงตาผนึก สิริมังคโล
มาร่วมงานเสมอมิได้ขาด คณะศิษย์จึงอดสงสัยไม่ได้ว่า พระชรารูปนี้เป็นใคร
ทำไมหลวงปู่ถึงให้ความเมตตาเป็นพิเศษ จึงกราบเรียนถามท่าน
และก็ได้รับคำตอบพร้อมกำชับฝากฝังกับลูกศิษย์ว่า
“ถ้าหลวงปู่สุวัจน์ไม่อยู่ ฝากดูแลหลวงตาผนึกด้วยนะ
ท่านเป็นพระดี จิตหลวงปู่เป็นอย่างไร จิตหลวงตาผนึก ก็เป็นอย่างนั้น”
(KK_Tay, 12 พ.ย. 51)
:: กลอนของหลวงตา ::
คิดถึง ความตาย สบายนัก
มันหักรัก หักหลง ในสงสาร
บรรเทามืด โมหัน ในสันดาน
ช่วยให้หาญ หายสะดุ้ง ไม่ยุ่งใจ
(อติ, 14 พ.ย. 51)
_/|\_ _/|\_ _/|\_
กราบหลวงตาด้วยระลึกในสังฆานุสติ
รู้สึกตัว 
ความเห็นล่าสุด